Bir Ömrün Muhasebesi

Kendi-kendime avunur dururum, bakıp-bakıp ta karşımdaki ati’ye,

Giden gelmez, uçan kuş tutulmaz derler, boşa bel bağlama maziye.

Hoca Nasrettin misali; kendimi bilmesem dizerim bir sürü methiye,

Bak işte, su gibi akıp geçti koskoca ömür; sıfır,elde var sıfır bakiye.

Bu dünyada sökmez; istersen allâme-i cihan ol, bir başına aklîye,

Bulunacak yanında, aklı kontrol etmek için, azıcık izan-ı fikriye.

Akıl, fikir vede iz’an birleşirse, bir güzellik arzeder haleti ruhiye.

Kimi vardır; yol da görse doyurmaz, birde tepik indirir, aç kediye,

Üstelik tutturmuş gönlünden, cennet ile müjdelenmek ister hediye.

Kötü örnek emsal teşkil etmez, deli gönül ne diye anlamazsın, ne diye,

Galiba tekerimiz raydan çıktı; uzattıkça uzattık bilmem nerden nereye.

Son nefesine değin; iyi bil, ömrün kıymetini; arada bir bakıver geriye,

Sözün özü; veremeyecek hesabın, çözemeyecek sualin gitmesin öteye.

Bu dünyadayken kurut hesabını, bitir işini; öte de ağırlık etme kendine.                      

                                                                                         Ömer Eğren