B A B A     O C A Ğ I

Erkek adamın hayatında kutsalları vardır,

Bunlar; anadır, yardır en önemlisi vatandır,

Toprağın kara bağrında yatan ecdadın, atandır.

Daha-daha ötesi; ak sütünü emdiğin ana kucağı,

Zamanı gelince; er olup ele karıştığın asker ocağı,

Ve en hası; ekmeğini yiyip, suyun içtiğin baba ocağı,

İşte o kutsal baba ocağı, hep devamlılık ister,

Bacasında dumanı daima tütsün, susmasın yeter,

Eğer hayırlı evlatsan, bacayı tüttürmek sanada düşer.

Babama da babasından kalmıştı, baba ocağı,

Dediler sıra senindir; hadi bakalım tüttür bacayı,

Anılarım var, benim için kutsaldır her köşesi-bucağı.

Babama babasından yadigâr, yer damlar,

Babamla birlikte yapıldıydı, koca hanaylar,

Anamın, bacılarımın hepimizin çok emeği var.

Önce bol samanlı topraktan çamur kardıydık,

Geliflere basıp, şimşir gibi kerpiçler çıkardıydık,

Ustamız Tatar’dı, hanaylara ne kerpiçler salladıydık.

Emekli olunca açarım deyip, kapısına kilit vurduydum,

Her yıl damına-taşına adam tutup, bir güzel baktıryordum,

Kış gelmeden tuzunu atıp, damını defalarca yuvduruyordum.  

Bir bayram arefesi, coşkuyla açtım kapıyı, içeri daldım,

O eski heyecan yok, her yer ıssız ve de bomboş, donakaldım,

Ocak başında anamı aradı gözlerim, amma ve lakin bulamadım.

İlerledim gözaltına doğru, baktım teker şınasından çıkmış,  

Durduk yerde düğen taşları dökülmüş, hepsi yerinden fırtmış.

Gaz lâmbası pardı da asılı duruyor, camı kırılmış fitili sırıtmış.

İçeri evlere giriyorum, onca emeğe rağmen damlar akmış,

Yok-yok sanki akmamış da, duvarlar siyem-siyem ağlamış,

Her yer toz-toprak içinde, pardılar örümcek yuvası bağlamış.

Hemen Ali emmi ye koştum, vardım kapısına dayandım,

Ne yaptıysam olmadı, bana bir yol deyip derdimi yandım,

Damına-taşına baktırınca, her şey yolunda gider sandıydım. 

Ali emmim şöyle bir bakıp dedi ki; nefes oğul nefes, illâki nefes,

Baba ocağını ayakta tutan sestir-nefestir, bunu böyle bilsin herkes,

Düşündüm ve dedim ki, haklı Ali emmi, bu ocak böyle tütmez,

Uzaktan taşıma suyla değirmen dönmez, baca yukarıya dik çekmez.

                                                                        Ömer EĞREN